16 تیر 1389 / 24 رجب 1431 / 7 جولای 2010

:آيت‏اللَّه شيخ زين‏العابدين بن اسماعيل مرندي، در سال 1229ش (1266ق) در مرند در آذربايجان شرقي به دنيا آمد و مقدمات علوم و معارف اسلامي را در زادگاهش سپري نمود. وي پس از آن راهي نجف گرديد و از محضر عالمان نام‏آوري همچون ميرزاي بزرگ شيرازي و ميرزاحبيب‏اللَّه رشتي بهره‏مند شد. آيت‏اللَّه مرندي پس از سالياني حضور در درس مراجع بزرگوار تقليد، خود به تدريس پرداخت و شاگرداني پرورش داد. اين عالم رباني پس از مدتي در بخشي از آذربايجان به عنوان مرجع تقليد مطرح شد و رساله عمليه ايشان به نام مِنهاجُ العِباد منتشر گرديد. آيت‏اللَّه مرندي سرانجام در شانزدهم تيرماه 1301ش برابر با دوازدهم ذي‏قعده 1340ق در 72 سالگي به لقاءاللَّه شتافت و در وادي‏السلام نجف اشرف مدفون شد.
آيت‏اللَّه ميرزا ابوالهدي كرباسي (كلباسي) در اواخر قرن سيزدهم هجري قمري در خانداني عالم پرور در اصفهان به دنيا آمد و تحصيلات خود را در محضر پدر و عده‏اي ديگر از علما گذارند. وي سپس براي تكميل دروس خود در حدود سال 1281ش رهسپار نجف اشرف گرديد و در درس خارج اصول و فقه حضرات آيات آخوندملامحمدكاظم خراساني و سيدمحمدكاظم يزدي شركت جست. آيت‏اللَّه كرباسي پس از سالياني توقف در نجف و رسيدن به مقامات عالي اجتهاد، به زادگاه خود بازگشت و حلقه درس خارج فقه، اصول و درايه و رجال خود را تشكيل داد. اين فقيه عالي مقام از عالماني همچون سيد حسن صدر، ميرزا هاشم خوانساري چهار سوقي و ملا علي محمد نجف آبادي اجازه روايت داشت و خود نيز از مشايخ اجازه حضرات آيات: سيد شهاب الدين مرعشي نجفي، سيد حسين خراساني و شيخ عبدالحسين گروسي بود. آيت‏اللَّه كرباسي همچنين كتب متعددي را به رشته تحرير درآورد كه حاشيه بر كفايةُ الاصول، البَدرُالتّمام، زَلاّتُ الاَقدام و الفوائدُ الرّجاليه از آن جمله‏اند. اين فقيه جليل سرانجام در شانزدهم تيرماه 1316 ش برابر با بيست و هفتم ربيع‏الثاني 1356 ق درگذشت و در مقبره خانوادگي‏شان در قبرستان تخت فولاد اصفهان به خاك سپرده شد.
استاد سيدرضا حسيني مُلَقَّب به سعدي زمان در سال 1289 ش در آذربايجان به دنيا آمد و پس از تكميل تحصيلات مقدماتي و كسب علم در محضر استادان زمان، در شمار فضلاي سرشناس قرار گرفت. وي علاوه بر تبحر در ادبيات فارسي و تركي و عربي، به تحصيل علوم متداول، توجه عميق نشان داد و توانست در كلام، منطق، تاريخ، حديث، فقه، تفسير قرآن و حقوق و عرفان، اطلاعات وسيعي به دست آورد. سيدرضا از ابتداي تحصيل، قريحه شاعريش شكوفا شد و از چهارده سالگي زبان به شعر گشود. هنوز جوان بود كه نامش بر زبان‏ها افتاد و به جهت خلوص نيت و دلبستگي شديدي كه به خاندان عصمت و طهارت داشت، قريحه و قلمش را در زمينه نشر فضايل و مناقب و مراثي آن بزرگواران به كارگرفت. وي در آن زمان با انتشار مجموعه شعري‏اش در اين زمينه، تحسين و تمجيد علما و استادان نامدار شعر و ادب را برانگيخت و شهرتش آذربايجان را فرا گرفت. استاد حسيني يكي از درخشان‏ترين چهره‏هاي ادبياتِ مرثيه تركي آذري است و با ظهور وي در اين عرصه، تحولي چشمگير در روند عادي نوحه سرايي و مديحه‏پردازي زبانِ اسلامي پديد آمد. استاد حسيني سرگذشت و مصائب خاندان بزرگوار رسالت و ولايت را از مآخذ معتبر اسلامي، اعم از شيعه و سنّي استخراج مي‏كرد و آنها را با زباني شاعرانه و آميزه‏اي از حماسه و عاطفه بيان مي‏نمود و اشعاري گيرا و دلنشين مي‏سرود. وي سعي داشت با استفاده از منابع معتبر، مرثيه‏هاي رسا و دور از آميختگي به تحريف و خرافات به وجود آوَرَد كه تلاش او باعث ايجاد جرياني اصلاح‏گرا در عرصه ادبيات و شعر مذهبي آذربايجان گرديد. از اين شاعر متعهد، آثار ادبي متعددي بر جاي مانده كه لمعات حسيني، نجوم درخشان، بهار بي‏خزان و آثار الحسيني در 2 جلد از آن جمله‏اند. استاد سيد رضا حسيني به وارستگي زيست تا آن كه در تيرماه 1365 ش در 76 سالگي درگذشت و در حرم حضرت عبدالعظيم دفن شد.
خيبَر، سرزمين حاصلخيزي در 32 فرسخي شمال مدينه، داراي هفت قلعه و بالغ بر بيست هزار سَكنه‏ي يهودي بود. يهوديان خيبر، همچون پايگاه دشمن در نقطه‏اي حساس در حكومت اسلامي، برضد اسلام عمل مي‏كردند. يهوديان فرصت ‏طلب، علي‏رغم پيماني كه با مسلمانان داشتند، خيبر را كانون مبارزه با اسلام قرار داده و تا مي‏توانستند، مشركان را بر ضد اسلام مي‏شوراندند و كمك مي‏كردند. پيامبر اسلام(صلی الله علیه و آله و سلم) تصميم گرفت اين آخرين كانون ضداسلامي دشمن در مدينه را نيز نابود كند و ريشه‏ي فتنه را درآوَرَد. پيامبر اكرم(صلی الله علیه و آله و سلم) با هزار و ششصد نفر، با روش غافلگيرانه، خود را به قلعه‏هاي خيبَر رساندند. يهوديان به قلعه‏هاي خود پناه برده و قلعه‏ها را به روي خود بستند. مسلمانان قلعه‏ها را يكي پس از ديگري گشودند ولي فتح دو قلعه‏ي آخر ده روز به طول انجاميد. حضرت رسول اكرم(صلی الله علیه و آله و سلم) پس از اين كه عده‏اي از اطرافيانش موفق به فتح آن دو قلعه نشدند، فرمود: فردا پرچم جنگ را به مردي مي‏دهم كه جنگجويى است كه فرار نمي‏كند، خدا و رسول خدا(صلی الله علیه و آله و سلم) را دوست دارد، خدا و رسولش نيز او را دوست دارند و خداي تعالي خيبر را به دست او فتح مي‏كند. فردا حضرت علي(علیه السلام) حاضر گشت و حضرت رسول(صلی الله علیه و آله و سلم) پرچم را به دست او سپرد. حضرت علي(علیه السلام) به سوي خيبر شتافت و پس از آن كه پهلوانان يهود را به هلاكت رساند قلعه‏ي خيبر را به دست مبارك خويش فتح كرد.
عمر بن عبدالعزيز را نيكوكار بني اميه مي‏دانند. وي چون به خلافت رسيد، سنت زشتي را كه معاويه در دشنام و لعن علي(ع) رايج كرده بود، پس از 60 سال منسوخ كرد. عمر بن عبدالعزيز لشكريان اسلام را از چپاول ممالك اطراف بازداشت و باغ فدك را به اولاد علي(ع) باز گردانيد. مرگ او را بر اثر زهر مروانيان گفته‏اند.
محمد بن طرخان، حكيم و فيلسوف شهير، معروف به ابونصر فارابي، در سال 260 ق در روستايى نزديك فاراب در خراسان قديم به دنيا آمد. فارابي از بزرگ‏ترين دانشمندان اسلامي قرن چهارم هجري بوده و به معلم ثاني، استاد الفلاسفه و مَلِكُ الحُكَما خوانده مي‏شود. وي پس از تحصيل مقدمات در فاراب، به بغداد رفته و زبان عربي، رياضيات و فنون حكمت را آموخت. فارابي با هوش سرشاري كه داشت، در تحصيل، دقتِ بسيار مي‏ورزيد و با وجود عدم بضاعت مالي، به سرعت در علوم پيشرفت كرد. وي همچنين در طب، منطق، موسيقي و زبانشناسي استاد كامل بود. فارابي در اثر تسلط بر زبان‏هاي متعدد، كتب يونان قديم را به عربي ترجمه كرد. آراءُ اهلِ المدينةِ الفاضِله، اِحصاءُالعلوم، القياس و ده‏ها اثر ديگر از تاليفات اوست. وي در 79 سالگي در دمشق وفات يافت ودر آن شهر به خاك سپرده شد.
سيّدمحمدمهدي فرزند سيد مرتضي طباطبايى بروجردي از نسل امام حسن مجتبي(ع) در سال 1155 ق در كربلا به دنيا آمد. پس از گذراندن دروس مقدمات و سطح، به درس خارج پدرش راه يافت و پس از پنج سال و در حالي كه جواني بيش نبود به اجتهاد رسيد. وي همچنين از اساتيد نجف و كربلا همچون وحيد بهبهاني، شيخ يوسف بحراني، ميرزا ابوالقاسم مدرس و... بهره جست و سرآمد روزگار گرديد. سيّد بحرالعلوم هفت سال در مشهد و دو سال در حجاز اقامت گزيد و در آن جا منشأ خدمات ارزنده‏اي گرديد و حتي باعث شيعه شدن امام جمعه‏ي مكه در سن هشتاد سالگي شد. در محضر اين عالم بزرگوار، عالمانِ فراواني پرورش يافتند كه شيخ جعفر كاشف الغطاء، ملااحمد نراقي، محمدباقر شفتي، سيدمحمدجواد عاملي و... از آن جمله مي‏باشند. همچنين الفوائدُ الرّجاليه، اُرجوزَةُ في الامامَه، لُؤلُؤالبحرين و... از جمله كتب ارزشمند اين فقيه بزرگ مي‏باشند. سيدبحرالعلوم كه به علت بيماري در منزل به مطالعه و تاليف مي‏پرداخت، سرانجام در 24 رجب (يا 24 ذيحجه) سال 1212 ق در 57 سالگي از دنيا رفت و در كنار مرقد شيخ طوسي در نجف اشرف مدفون شد.
سرگئي آيزنشتاين نظريه پرداز و كارگردان سينما در روسيه متولد شد او در سال 1924 ميلادي نخستين فيلم خود « اعتصاب» را كارگرداني كرد اما دومين فيلم او رزمنا و پوتمكين تحول و دگرگوني عظيمي در تاريخ سينماي جهان ايجاد نمود و اين تحوي به كار گرفتن هنر مونتاژ در تصاوير پراكنده فيلمها بود. اكتبر، پايان زندگي و كهنه ونو از ديگر آثار اين كارگردان روسي بشمار مي رود.
او استاد زبانهاي شرقي در دذانشگاه كمبريج بود وبه زبانهاي تركي و عربي و فارسي تسلط كامل داشت. پرفسور براون مدتها در ايران به سر برد و در باره تاريخ و ادبيات و اوضاع اجتماعي اين مرزو بوم تحقيق كرد. او حاصل تحقيقات خود را در كتبي چون تاريخ ادبيات ايران و سپس تحقيقات خود را گرد آوري كرد كتاب تاريخ ادبيات ايران در چهار جلد و به زبان فارسي برگردانده شده است از ديگر آثار او ايرانيان را مي توان ذكر كرد كه تحقيق در زمينه نهضت هاي اسلامي است . او كتاب چهار مقاله عروضي سمر قندي را هم به زبان انگليسي ترجمه كرده است.
ژان نيكلا آرتور رِمْبو، شاعر معروف فرانسوي، در ششم ژوئن 1854م در ناحيه‏اي در شمال شرقي فرانسه به دنيا آمد. وي در محيطي غم‏انگيز تربيت يافت و اين دوره، تاثير نامطلوبي بر او نهاد. رمبو پس از فراگيري زبان لاتيني، در 14 سالگي نامه‏اي منظوم به زبان لاتين سرود كه مورد قدرداني واقع شد. او هم‏چنين در 17 سالگي نامه‏اي نوشت كه ژرف‏نگري شگرف رمبو را نشان مي‏داد و شخصيتي فوق عصر خود يافت نه تنها در قلمرو زيبايى بلكه در قلمرو انديشه. رمبو سال‏هايى از عمر خود را به مسافرت و ماجراجويى سپري كرد و آثاري از خود به جاي گذاشت. از جمله اين آثار، كتاب اشراق، شامل يك سلسله مينياتوري‏هاي رنگين از رؤياها و بينشي حيرت‏انگيز از دنياي پرهرج و مرج خاص خود او كه نبوغ جوانيش را به تصوير كشيده است. كتاب ديگر، فصلي در جهنم، افكار رمبو را نشان مي‏دهد و او را شاعري معرفي مي‏كند كه هرگز نتوانسته است با زندگي سازگار شود و از عصيان دست بردارد، و ديگري ديوان او كه در آن از عشق و لطف خبري نيست بلكه شعرهايش همه سرشار از خشم و خشونت است و بر مبناي بي‏نظمي در همه حواس آدمي گذارده شده است، اما از رنگارنگي و تازگي الفاظ و قدرت ادراك برخوردار است. رمبو به خوشاهنگي و تناسب كلمه اهميت مي‏دهد. كلمه در شعر رمبو درخشندگي و جلاي خاصي دارد و حتي براي صداها، رنگْ قائل مي‏شود. ماجراهاي معنوي و فكري رمبو، بر شعر قرن بيستم اثري عميق برجاي گذاشت و شاعران جوان از نفوذ فراوان او برخوردار شدند. رمبو كه از پيشوايان مكتب سمبوليسم و نمادگرايي است، راهي به سوي سبك سورئاليسم با واقعيت برتر گشود و تحول بزرگي در شعر پديد آورد. ژان رمبو سرانجام در هفتم ژوئيه 1891م در 37 سالگي درگذشت.
سرگئي ميخايلوويچ آيْزِنشْتايْنْ، كارگردان و تئوريسين بزرگ روس، در 7 ژوئيه 1898م در روسيه به دنيا آمد. وي پس از اتمام تحصيلاتش در رشته مهندسي به خدمت ارتش روي آورد و پس از آن به كارهاي هنري پرداخت. آيزنشتاين در ابتدا با عناوين نقاش آگهي‏هاي تئاتر، دكوراتور و كارگردان تئاتر مشغول به كار شد و در 25 سالگي وارد جهان سينما گرديد. وي به زودي با استعداد شگرف خويش به خلق آثار جاويدان سينما پرداخت و در جهان سينما، بلندآوازه شد. آيزنشتاين در سال 1930م راهي هاليوود در امريكا گرديد ولي در آنجا هيچ كدام از پروژه‏هايش را عملي نيافت. از اين رو به مكزيك رفت و با ساخت فيلم زنده باد مكزيك، علاوه بر رونق سينماي اين كشور، تعدادي از هنرپيشگان و فيلم‏سازان جوان مكزيكي را پرورش داد. او در سال‏هاي بعد فيلم‏هايى از قبيل اعتصاب، خط عمومي، اكتبر و كشتي جنگي پوتِمْكين را ساخت و در كارگرداني اين فيلم‏ها و ساير فيلم‏هاي ارزش‏مند، شيوه‏هاي نو و ابتكاري به كار برد. آيزنشتاين با ساخت دو فيلم الكساندر نوكْسي و ايوان مخوف، شور ميهن‏پرستي و اعتقاد شديد خود را به مرام كمونيستي نشان داد. او در برخي از فيلم‏هاي خود، بازي‏هاي دسته جمعي را بر بازي‏هاي انحصاريِ هنرپيشه اصلي ترجيح داده و اهميت هنر تدوين براي ايجاد رابطه دراماتيك و نمايشي ميان تصويرهاي پراكنده را به اثبات رسانده است. فيلم‏هاي آيزنشتاين، علاوه بر اينكه تحولي در تاريخ سينما ايجاد كرده‏اند و هر يك شاه‏كاري در هنر سينما به شمار مي‏روند، از لحاظ وسعت محتوا و شكل و فرم، در حد كمالند. بدين دليل، آيزنشتاين، استاد فورماليسم يا شكل‏گيري در هنر فيلم محسوب مي‏شود كه بر اساس آن، در هنر و ادبيات، بر زيبايي ظاهر يا شكل بيروني آثار، بيشتر از معني، محتوا و ماده، توجه و تاكيد مي‏شود. وي چند كتاب نيز درباره علم نظري سينما نوشته است. سرگئي آيْزِنشْتايْن سرانجام در يازدهم اكتبر 1948م در پنجاه سالگي در مسكو درگذشت.
ادوارد گِرَنْويل براوْنْ، خاورشناس معروف انگليسي در هفتم فوريه 1862م در نيوكاسل انگلستان به دنيا آمد. وي تحصيلات خود را در رشته پزشكي در دانشگاه كمبريج به پايان رسانيد اما علاقه فراوانش به ادبيات مشرق زمين باعث شد تا در هنگامه حضور در جنگ عثماني و روسيه به عنوان پزشك، به فراگيري زبان عربي و فارسي و تركي بپردازد. براون در 25 سالگي به ايران عزيمت نمود و نتيجه اين سفر او به ايران، در كتاب يك سال در ميان ايرانيان تشريح گرديد. براون زبان فارسي را وسيله‏اي براي انتقال تفكر و تمدن ايرانيان مي‏دانست. از اين رو كتاب‏هاي متعددي اعم از تاليف و تصحيح در مورد تاريخ و ادبيات اين مرز و بوم از خود به يادگار گذاشت. در زمان حضور براون در ايران، يكي از موضوعات مورد توجه روز، مسئله فرقه‏هاي نوظهور در ميان جامعه اسلامي بود. او ضمن آشنايى با بزرگان فرقه‏هاي بابي و بهايى، كتبي نيز در اين زمينه نگاشت. براون علاوه بر تدريس، به تاليف و تصنيف درباره موضوعات ادبي و تاريخي ايراني و اسلامي و نشر كتب از روي نسخه‏هاي دست‏نويس مي‏پرداخت و در اين راه تلاش فراواني از خود نشان داد. در ميان آثار او، چند مجموعه كتاب، نشان دهنده ميزان علاقه و تسلط وي به زبان‏هاي فارسي و عربي است كه كتاب تاريخ ادبيات ايران در 4 جلد به عنوان اولين و كامل‏ترين تاريخ ادبيات فارسي، تاريخ پزشكي عرب شامل چهار خطابه درباره جايگاه علم طب در ميان اعراب قبل از اسلام تا چند قرن پس از آن و نيز كتاب انقلاب ايران درباره واقعه نهضت مشروطه از آن جمله‏اند. برخي بر اين باورند كه ادوارد براون، مامور سياسي دولت انگلستان بوده و با گرفتن پول از خارجي‏ها، قصد طرح و بزرگ‏نمايى بابي‏ها و بهايى‏ها را داشته و در راه ايجاد تفرقه ميان ايرانيان تلاش مي‏كرد. از سوي ديگر، گروهي نيز وي را مردي آزادي‏خواه مي‏دانستند كه به ادبيات و عرفان ايران و ايرانيان علاقه داشت و با سياست‏هاي ضد مصالح ايران مخالفت مي‏كرد. ادوارد براون ساليان طولاني به تدريس زبان فارسي و عربي در دانشگاه كمبريج مشغول بود تا اين‏كه در هفتم ژوئيه 1926م در 54 سالگي درگذشت.
گابْريلا ميسْتْرالْ نام مستعاري است كه يكي از برجسته‏ترين شاعران زن شيلي در زير پوشش آن، سخنان موزون و دلپسند خود را به جهان ادب عرضه كرده و شهرت فراواني به دست آورده است. خانم لوسيا گودوي آلكاواگا معروف به گابريلا ميسترال، شاعر و اديب معروف امريكاي لاتين در هفتم آوريل 1889م در دهكده دور افتاده‏اي در شيلي و در خانواده‏اي فرو دست، پاي به صحنه وجود گذاشت. چون در ده آنها مدرسه‏اي نبود، وي بدون آموزشي رسمي و مرتب، آموزش‏هاي پايه را فرا گرفت و با كوشش فراوان توانست در پايان تحصيلات خود، به مقام آموزگاري كودكان ده برسد. ميسترال در اين كار چنان شايستگي از خود نشان داد كه از طرف آموزش و پرورش شيلي به عنوان رايزن آموزشي برگزيده شد و از اين زمان بود كه در پاسخ به تلاش‏هاي جان‏كاهي كه براي بهبود فرهنگ مردم ده خود انجام داده بود، به نمايندگي مردم شيلي در جامعه ملل و پس ازآن در سازمان ملل متحد برگزيده شد. با اين حال، آوازه شاعري گابريلا ميسترال، از شركت در يك مسابقه ادبي در سال 1913م و دريافت جايزه نخست آن آغاز گرديد و تا آنجا پيش رفت كه وي را در شمار دو سه شخصيت برجسته ادبي امريكاي لاتين شناختند. شعر ميسترال، استوار و پرقدرت و زيباست. اما برخلاف بيشتر زنان سخن‏سراي امريكاي جنوبي، در هيچ يك از سروده‏هايش، نشانه‏اي از شورهاي سوزان جسماني نيست، از اين‏روست كه وي را يكي از سنگينْ‏سخن‏ترين شاعران زن قرن بيستم به شمار آورده‏اند. او در بسياري از اشعارش به ستايش احساسات و عواطف مادري مي‏پردازد و جايگاه مادر را با شيوايى خاصي تجليل مي‏كند. گابريلا ميسترال به دليل ويژگي‏هاي شعري خود، نه تنها در امريكاي لاتين از شهرتي بي‏مانند برخوردار است، بلكه در سال 1945م به خاطر داستان معروف "دعا به خاطر آنها كه خودكشي كردند"، موفق به اخذ جايزه ادبي نوبل گرديد. ميسترال در آثار نخستين خود، از تورات و اشعار برخي از ادبا مايه گرفته بود، اما از آن پس، سبك خاص خود را بازيافت و هيجان‏هاي گوناگوني كه روحش را آشفته مي‏ساخت، در شعر بيان مي‏كرد؛ هيجان ناشي از عشق مادري و عشق به زادگاه، اندوه ناشي از مرگ و شفقت و احساسي كه از ديدن مردم فقير به او دست مي‏داد. اين احساس‏هاي شخصي در آثار ميسترال، غالبا جاي خود را به صلح‏طلبي، عدالت‏خواهي، موضوع‏هاي عالي بشري، موضوعات تاريخي و موضوعات مربوط به آينده امريكاي لاتين مي‏داد. خانم گابريلا ميسترال سرانجام در هفتم ژوئيه 1957م در 68 سالگي در نيويورك درگذشت و در شهر سانتياگو پايتخت شيلي به خاك سپرده شد. كمتر نويسنده‏اي در زمان حيات، شهرت و افتخاري نظير گابريلا ميسترال به دست آورده است. مرگ او نيز تاثير عظيمي در سراسر كشورهاي اسپانيايي زبان كه اشعار ساده و خوش‏آهنگ او را مي‏ستودند، برجاي گذاشت.
جزاير سليمان در سال 1567م كشف شد. در سال 1885م شركت گينه جديد آلمان، مدعي مالكيت بر جزاير سليمان شده و آن‏جا را تصرف كرد. در اواخر قرن نوزدهم، انگلستان قسمت اعظم جزاير سليمان را تحت سلطه خود درآورد. در طي جنگ جهاني دوم، در سال‏هاي 1942 - 43 جزاير سليمان شاهد درگيري‏هاي شديدي ميان نيروهاي امريكايى و ژاپني بود تا اين كه به دست ژاپني‏ها تصرف شدند. در سال‏هاي پس از جنگ، جنبش‏هاي استقلال طلبانه‏اي در اين جزاير به وجود آمد و مبارزاتي صورت گرفت. در سال 1960م يك مجمع قانون‏گزاري در جزاير سليمان تشكيل شد و در نهايت، در سال 1976م به دنبال لغو تحت الحمايگي انگلستان، به خودمختاري رسيد. سرانجام با برپايى كنفرانس براي استقلال جزاير سليمان در لندن، اين جزاير در هفتم ژوئيه 1978 به استقلال دست يافت و به عضويت سازمان ملل متحد درآمد. جزاير سليمان با حدود 29 هزار كيلومتر مربع وسعت در قاره اقيانوسيه، در اقيانوس آرام و درياي سليمان و در جنوب غربي جزيره نائورو و شرق پاپوا گينه نو واقع شده است. جميعت آن در حدود 450 هزار نفر بوده كه اكثريت آنها مسيحي و عمدتاً پروتستان هستند. پايتخت جزاير سليمان هونيارا نام دارد و واحد پول آن دلار مي‏باشد. پيش‏بيني مي‏شود جمعيت جزاير سليمان تا سال 2025 در حدود 820 هزار نفر خواهد شد. زبان رسمي مردم اين جزاير، انگليسي و خط رايج، لاتين است. بيش از 94% مردم جزاير سليمان مليت ملانزيايي و بقيه عمدتاً اروپايي و چيني‏اند. گيزو، آئوكي و بوآلا نيز از شهرهاي مهم جزاير سليمان هستند. نظام سياسي حاكم بر جزاير سليمان فرمانداري كل، تحت حكومت پادشاهي انگلستان است.
«دیه‌گو ولاسکوئز» نقاش اسپانیایی بوده و مهم‌ترین هنرمند دربار شاه «فیلیپ چهارم» به حساب می‌آمده. به کشیدن «پرتره» علاقه خاصی داشته و تقریبا جزء نقاش‌های دوره‌ی باروک هم به حساب می‌آمده. سالیان سال در ایتالیا زندگی کرده. در اوایل قرن نوزدهم میلادی آثارش جزء نقاشی‌های سبک رئالیسم و امپرسونیسم تلقی می‌شده است.«لاس منیناس» یا همان «ندیمه‌ها» از معروف‌ترین آثار ولاسکوئز به حساب می‌آید.
/ن